Oczami Wyobraźni

Admin-hela_z_wesela

Śmiech radości
Lecę nad ziemią
W świecie, gdzie wszyscy wszystkim przeszkadzają
Ja jestem inna
Ulatuję ze szczęściem
Z powietrzem

Optymistycznie skaczę w górę
Odżywam sobą
Biegnę w świat
Za uciechą swoją
Po szkle, węglach rozżażonych,
Przez pustynie, kamienie,
Z iskrami w oczach
Zaglądam do kieszeni

Jedno pogięte zdjęcie
Jako mapa wszechświata
Jedna moneta
Jako skarb piratów
Jedna książka
Jako wiedza całego świata

Pokaleczona
Posiniaczona
Z głową pełną guzów
Złamanym paznokciem
Skręconym nadgarstkiem
Z uśmiechem na twarzy
Śmiesznym uzębieniem
Ubiegam się o radość
Tą która kiedyś ktoś mi odebrał

Pokaleczona i poraniona
W tej chwili
Pewnie nic nie warta
Nader szczęsliwa
Nigdzie się nie ukrywam
Z radością życia

***

Dobra, dobra. Wy takie mądre nie bądźcie, bo każdy kiedyś zaczynał, nie? xD

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Kolly

Heluś to piękne jest!
W tym momencie ja się przestaję czepiać jakichkolwiek błędów stylistycznych(a mam obsesję na tym punkcie).
Jeżeli to ma być początek, to ja sobie nie wyobrażam jak piękne rzeczy możesz tworzyć!
A najbardziej podoba mi się to:

"Jedno pogięte zdjęcie
Jako mapa wszechświata
Jedna moneta
Jako skarb piratów
Jedna książka
Jako wiedza całego świata"

No po prostu boski fragment Wink

omg <3 :*

Admin-hela_z_wesela

Dobra, może znów taki nie początek.
Początek był gorszy. Około 16 wierszy o Romku i Julii. Ale co ja poradzę, że jak mnie złapał na to szał to szok. Zaczęło się niewinnie - od musicalu.
Potem wpadłam w trans. Na amen. I tak mnie wzięło od tamtej pory... Że rosną pory w ogrodzie.

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Mod-Vivien

Helciu, to byłó...cudowne!
No po prostu i zyczajnie - cudowne.
Znaczy się nie zwyczajnie...tylko, hm,
Nadzwyczajnie?
Tak.
Pięknie...
I tez mialam takie etap w życiu, że obsesja na punkcie Romeo i Julii nie przechodziła mi przez dłuższy czas... Wink